Spirometrija je metoda kojom se odredjuje sposobnost ventilacije pluća.
Spirometrija je bezbolna metoda, izvodi se na aparatu koji se naziva spirometar na kom se dobija dijagramski zapis. Rezultati se upoređuju i određuje se procenat ostvarene vrednosti u odnosu na tablične vrednosti koje su sačinjene na osnovu pola, godina, visine i težine.
To je osnovni test i sa kojom se počinje ispitivanje disajne funkcije, na osnovu kojeg se odredjuje koji će se testovi još upotrebiti da bi se rasvetlio tip funkcionalnog ostećenja ili normalnosti disajne funkcije.
Lekar će Vam objasniti kako da izvedete sve manevre disanja. Sa aparatom ste spojeni preko “usnika” (plastičnog ili kartonskog) koji se za svakog pacijenta menja. Usnik se obuhvati usnama tako da jezk ne ulazi u otvor usnika, dok se nos zapuši štipaljkom.
Prema instrukcijama medicinskog radnika, prvo dišete normalno kroz usisnik, a zatim lagano izduvate sav vazduh iz pluća, pa zatim brzo udahnete punim plućima i da odmah što brže i jače izduvate sav vazduh iz pluća.
Nakon toga aparat sam računa sve ostale potrebne volumene i kapacitete. Pritom je važna saradnja pacijenta i pravilna tehnika. Radi tačnosti, najvažnije je da se kod spirometrije ne diše na nos i da se vazduh u celosti izdahne iz pluća.
Na ovaj način vidimo da li je protok vazduha očekivan, ili smanjen usled astme, HOBP, tumora.
Spirometrijom možemo dokazati da li je uopšte reč o plućnim bolestima (srčana obolenja, kao i psihički poremečaji mogu da izazovu gušenje i ponekad liče na plućne smetnje), a ako je reč o plućnom poremećaju imamo tačno utvrđeno u kome se delu poremećaj i desio.
